Ustawa o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym

USTAWA z dnia 27 marca 2003 r. O PLANOWANIU I ZAGOSPODAROWANIU PRZESTRZENNYM po zmianach po 16 kwietnia i 22 września 2004r.

Podstawowymi przesłankami opracowania nowej ustawy o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym było (zgodnie z założeniami rządu):
- stworzenie podstaw prawnych dla bardziej konsekwentnego
i zdyscyplinowanego procesu planistycznego,
- usprawnienie lokalizacji inwestycji celu publicznego,
- zdefiniowanie pojęć szczególnie istotnych.
Ustawa, zgodnie z brzmieniem art.1, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania
Nowe definicje w ustawie to między innymi:
- inwestycje celu publicznego,
- działka budowlana i dostęp do drogi publicznej
Inwestycje celu publicznego – to działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym) o których w ustawie o gospodarce nieruchomościami, między innymi takich jak:
- budowa dróg publicznych i dróg wodnych, obiektów i urządzeń transportu publicznego,
- budowa ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów pary, gazów i energii elektrycznej wraz z obiektami niezbędnymi do korzystania z tych przewodów i urządzeń,
- budowa publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania i oczyszczania ścieków oraz utylizacji odpadów,
- budowa obiektów i urządzeń służących ochronie środowiska, zbiorników i urządzeń wodnych służących zaopatrzeniu w wodę, regulacji przepływów i ochronie przed powodzią,
- budowa obiektów i urządzeń niezbędnych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.